هاتف اصفهانی....
غزل شمارهٔ ۱
سوی خود خوان یک رهم تا تحفه جان آرم تو را جان نثار افشان خاک آستان آرم تو را
از کدامین باغی ای مرغ سحر با من بگوی تا پیام طایر هم آشیان آرم تو را
من خموشم حال من می‌پرسی ای همدم که باز نالم و از نالهٔ خود در فغان آرم تو را
شکوه از پیری کنی زاهد بیا همراه من تا به میخانه برم پیر و جوان آرم تو را
ناله بی‌تاثیر و افغان بی‌اثر چون زین دو من بر سر مهر ای مه نامهربان آرم تو را
گر نیارم بر زبان از غیر حرفی چون کنم تا به حرف ای دلبر نامهربان آرم تو را
در بهار از من مرنج ای باغبان گاهی اگر یاد از بی برگی فصل خزان آرم تو را
خامشی از قصهٔ عشق بتان هاتف چرا باز خواهم بر سر این داستان آرم تو را
نظرات شما عزیزان:
سلام دوست عزیز وبلاگ نویس وقتی وبلاگتو دیدم یه لحظه فکر کردم تو یه سایتم بعد متوجه شدم توی وبلاگم واقعا وبلاگ خوبی داری مرسی از مطالبت دلم می خواد با هم تبادل لینک داشته باشیم اگر افتخار بدی بیای توی سایت من و با هم تبادل لینک کنیم خوشحال می شم منتظرتم
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: